Afscheid van Ivoorkust
Door: Hilde
20 November 2006 | Ivoorkust, Danané
20 november 2006
Alweer bijna 7 maanden in Ivoorkust…..hoewel er nog geen opvolgster gevonden is wordt mijn afscheidsfeest al gepland. Heb gehoord dat ik mooi in een Afrikaanse jurk verkleed ga worden. Raar idée dat het alweer bijna afgelopen is.
Hoewel oktober een onrustige maand leek te gaan worden, met daarbij veel evacuatievoorbereidingen, is het hier gelukkig nogsteeds rustig. De huidige president Gbagbo schijnt een jaar langer aan de macht te blijven.
Intussen went het om op weg naar het ziekenhuis langs de VN tanks te lopen. Deze worden bestuurd door goed geklede mannen uit Bangladesch. In tegenstelling tot hen, hebben we de minder goed uitgeruste Forces Nouvelles (rebellen). Deze jongens rijden in gammele wagens, allen met verschillende shirts, plastic strandschoenen, grote zonnebrillen en indrukwekkende geweren/ raketten. Ze groeten ons allemaal vriendelijk. Jammer dat we daar geen foto’s van mogen maken.
Bij de ‘barages’ worden alle auto’s tegenwoordig uitvoerig bekeken. Ze lopen streng om de auto’s heen, vragen om condooms en onze namen. Namen van de chauffeurs worden zorgvuldig bijgehouden in een boek. Ik moet zeggen dat het wel spannend is als je met een paar luidruchtige ‘national staff’ achter in de auto zit, die net iets te vroeg beginnen met lachen of hun engels nadoen.
Een chauffeur die voor de grap dacht maar eens hard langs de slagboom van de Forces Nouvelles te rijden, zit voor straf nu 2 weken thuis.
Qua werk heb ik een indrukwekkende tijd achter de rug. Ik heb zelf meer nachtdiensten gedaan. Interessant om het ziekenhuisleven ‘s nachts mee te maken. Zo kom ik erachter dat, hoewel we alle zwangeren uitgebreid voorlichting geven over malaria en zelfs een mosquitennet geven, bijna niemand onder een net slaapt in het ziekenhuis. Tja, dan vraag ik me af waar we eigenlijk mee bezig zijn.
Ik begin al aardig te wennen aan Afrikaanse gebruiken. Zo moest ik gisteren ineens om mezelf lachen toen ik, voordat ik het doorhad in een vrouw haar borst kneep als bewijs dat er wel melk in zat. Het gebeurt helaas vaak dat moeders met ondervoede babies komen omdat ze hun kind niet aan de borst leggen. Als reden geven ze vaak onterecht aan dat ze geen melk hebben. Denk dat ik deze Afrikaanse gebruiken maar snel moet afleren voordat ik weer aan ‘t werk ga.
De samenwerking met Piggy gaat nogsteeds goed. Ze heeft aangegeven dat ze begin volgend jaar Danane wil verlaten, het liefst als‘expat’ voor Artsen Zonder Grenzen. In de tijd dat ik hier zit zijn 5 nationale medewerkers aangenomen om expat te worden. Lastige situatie als je bedenkt dat zo de goed opgeleide, ervaren mensen vertrekken. Een ‘braindrain’ voor Ivoorkust maar gelukkig blijven deze mensen vaak wel in Afrika werken.
Deze keer heb ik mijn R&R (rustdagen) niet aan het strand, maar hier gehouden, samen met een Canadese verpleegkundige. Een paar jongens hebben zelfs een concert voor ons gehouden. Ongelooflijk knap hoe gemakkelijk ze een avond met zang en dans kunnen vullen. Kom erachter dat ik toch wel een grote achterstand heb in losse heupen op muziek bewegen. Om dit te oefenen hebben we vervolgens bovenop een berg met 3 meiden een ochtend gedanst. Tja, zo is het in veel opzichten een leerzame tijd.
Verder ben ik beziggeweest om een 6 jarig jongetje, Parfait naar school te krijgen. Zijn moeder is een jaar geleden, tijdens een epileptische aanval, in het vuur gevallen. Omdat haar gezicht daardoor helemaal misvormd was, wonen ze al een jaar in het ziekenhuis. Een hele belevenis om deze jongen naar school te krijgen. Omdat hij geen geboorte papieren had was dit eerst niet mogelijk. Na 4 gesprekken met het dorpshoofd, werd uiteindelijk een ouderwetse typemachine uit de kast gehaald en kreeg ik uiteindelijk een officieel document mee. Daarna kon hij op school ingeschreven worden. Hij ging trots dagen aftellen. Toen ik de eerst schooldag om 10 uur ging controleren of hij daar was, kon ik wel huilen toen ik hem, als enigst kind op een bankje zag zitten. De directeur vertelde dat gezien de oorlog niemand hun kind naar school durfde te sturen. Tja……en dan stuur ik een kind naar school. 2 keer per dag ging hij vervolgens naar school om te kijken of hij al kon beginnen. Erg pijnlijk toen hij na een paar dagen kwaad z’n tas op de grond gooide. Gelukkig is de school intussen echt begonnen. Hij heeft voor het eerst in zijn leven zijn tanden gepoetst en heeft kleren zonder gaten gekregen. Trots vertelt hij nu iedereen dat hij naar school gaat. Lastige is wel dat zodra een ander kind aan zijn tas komt, hij gaat slaan. Ben erg benieuwd hoe het er over 10 jaar met deze jongen aan toe gaat.
Hoewel ons team nogsteeds erg leuk is, merk ik dat het soms erg veel is om 24 uur per dag met dezelfde mensen om te gaan.
Ik heb veel zin om straks weer “los” rond te mogen lopen, geen avondklok te hebben en natuurlijk om iedereen weer te zien. Het zal wel weer wennen worden als er straks geen kinderen meer op me af komen rennen, zelf te koken, de was te doen en niet aldoor mensen om me heen te hebben…
Volgende week vertrek in uit Danane. Ik heb erg veel zin om Dirk te ontmoeten in Mali. We gaan gezellig Sinterklaas vieren in de Sahara bij temperaturen rond 30 graden. We blijven daar 2 weken en zijn voor de feestdagen weer thuis.
Tot gauw!
Hilde
Alweer bijna 7 maanden in Ivoorkust…..hoewel er nog geen opvolgster gevonden is wordt mijn afscheidsfeest al gepland. Heb gehoord dat ik mooi in een Afrikaanse jurk verkleed ga worden. Raar idée dat het alweer bijna afgelopen is.
Hoewel oktober een onrustige maand leek te gaan worden, met daarbij veel evacuatievoorbereidingen, is het hier gelukkig nogsteeds rustig. De huidige president Gbagbo schijnt een jaar langer aan de macht te blijven.
Intussen went het om op weg naar het ziekenhuis langs de VN tanks te lopen. Deze worden bestuurd door goed geklede mannen uit Bangladesch. In tegenstelling tot hen, hebben we de minder goed uitgeruste Forces Nouvelles (rebellen). Deze jongens rijden in gammele wagens, allen met verschillende shirts, plastic strandschoenen, grote zonnebrillen en indrukwekkende geweren/ raketten. Ze groeten ons allemaal vriendelijk. Jammer dat we daar geen foto’s van mogen maken.
Bij de ‘barages’ worden alle auto’s tegenwoordig uitvoerig bekeken. Ze lopen streng om de auto’s heen, vragen om condooms en onze namen. Namen van de chauffeurs worden zorgvuldig bijgehouden in een boek. Ik moet zeggen dat het wel spannend is als je met een paar luidruchtige ‘national staff’ achter in de auto zit, die net iets te vroeg beginnen met lachen of hun engels nadoen.
Een chauffeur die voor de grap dacht maar eens hard langs de slagboom van de Forces Nouvelles te rijden, zit voor straf nu 2 weken thuis.
Qua werk heb ik een indrukwekkende tijd achter de rug. Ik heb zelf meer nachtdiensten gedaan. Interessant om het ziekenhuisleven ‘s nachts mee te maken. Zo kom ik erachter dat, hoewel we alle zwangeren uitgebreid voorlichting geven over malaria en zelfs een mosquitennet geven, bijna niemand onder een net slaapt in het ziekenhuis. Tja, dan vraag ik me af waar we eigenlijk mee bezig zijn.
Ik begin al aardig te wennen aan Afrikaanse gebruiken. Zo moest ik gisteren ineens om mezelf lachen toen ik, voordat ik het doorhad in een vrouw haar borst kneep als bewijs dat er wel melk in zat. Het gebeurt helaas vaak dat moeders met ondervoede babies komen omdat ze hun kind niet aan de borst leggen. Als reden geven ze vaak onterecht aan dat ze geen melk hebben. Denk dat ik deze Afrikaanse gebruiken maar snel moet afleren voordat ik weer aan ‘t werk ga.
De samenwerking met Piggy gaat nogsteeds goed. Ze heeft aangegeven dat ze begin volgend jaar Danane wil verlaten, het liefst als‘expat’ voor Artsen Zonder Grenzen. In de tijd dat ik hier zit zijn 5 nationale medewerkers aangenomen om expat te worden. Lastige situatie als je bedenkt dat zo de goed opgeleide, ervaren mensen vertrekken. Een ‘braindrain’ voor Ivoorkust maar gelukkig blijven deze mensen vaak wel in Afrika werken.
Deze keer heb ik mijn R&R (rustdagen) niet aan het strand, maar hier gehouden, samen met een Canadese verpleegkundige. Een paar jongens hebben zelfs een concert voor ons gehouden. Ongelooflijk knap hoe gemakkelijk ze een avond met zang en dans kunnen vullen. Kom erachter dat ik toch wel een grote achterstand heb in losse heupen op muziek bewegen. Om dit te oefenen hebben we vervolgens bovenop een berg met 3 meiden een ochtend gedanst. Tja, zo is het in veel opzichten een leerzame tijd.
Verder ben ik beziggeweest om een 6 jarig jongetje, Parfait naar school te krijgen. Zijn moeder is een jaar geleden, tijdens een epileptische aanval, in het vuur gevallen. Omdat haar gezicht daardoor helemaal misvormd was, wonen ze al een jaar in het ziekenhuis. Een hele belevenis om deze jongen naar school te krijgen. Omdat hij geen geboorte papieren had was dit eerst niet mogelijk. Na 4 gesprekken met het dorpshoofd, werd uiteindelijk een ouderwetse typemachine uit de kast gehaald en kreeg ik uiteindelijk een officieel document mee. Daarna kon hij op school ingeschreven worden. Hij ging trots dagen aftellen. Toen ik de eerst schooldag om 10 uur ging controleren of hij daar was, kon ik wel huilen toen ik hem, als enigst kind op een bankje zag zitten. De directeur vertelde dat gezien de oorlog niemand hun kind naar school durfde te sturen. Tja……en dan stuur ik een kind naar school. 2 keer per dag ging hij vervolgens naar school om te kijken of hij al kon beginnen. Erg pijnlijk toen hij na een paar dagen kwaad z’n tas op de grond gooide. Gelukkig is de school intussen echt begonnen. Hij heeft voor het eerst in zijn leven zijn tanden gepoetst en heeft kleren zonder gaten gekregen. Trots vertelt hij nu iedereen dat hij naar school gaat. Lastige is wel dat zodra een ander kind aan zijn tas komt, hij gaat slaan. Ben erg benieuwd hoe het er over 10 jaar met deze jongen aan toe gaat.
Hoewel ons team nogsteeds erg leuk is, merk ik dat het soms erg veel is om 24 uur per dag met dezelfde mensen om te gaan.
Ik heb veel zin om straks weer “los” rond te mogen lopen, geen avondklok te hebben en natuurlijk om iedereen weer te zien. Het zal wel weer wennen worden als er straks geen kinderen meer op me af komen rennen, zelf te koken, de was te doen en niet aldoor mensen om me heen te hebben…
Volgende week vertrek in uit Danane. Ik heb erg veel zin om Dirk te ontmoeten in Mali. We gaan gezellig Sinterklaas vieren in de Sahara bij temperaturen rond 30 graden. We blijven daar 2 weken en zijn voor de feestdagen weer thuis.
Tot gauw!
Hilde
-
21 November 2006 - 08:33
Ida:
Hoi Hilde, prachtig verhaal. We kijken uit naar je terugkomst in Meander! Misschien kun je ons een workshopje dansen geven. Doe ook voorzichtig in Mali.
Liefs Ida -
21 November 2006 - 12:22
Pauline:
Hoi Hil,
Wat zal jij het saaiiiii vinden in Nederland. Veel plezier de laatste week en geniet samen met Dirk in Mal. Verheug me erop je weer te zien!
Groet Pauline B -
21 November 2006 - 12:41
Nicole:
Hai Hilde
Nou met die heupen van jou komt het goed. Je hebt schrijftalent, bundel al je stukken en publiceren maar; hier moeten meer mensen van genieten en leren! Fijn dat je 'thuis'komt, have fun samen in Mali en op naar het kerstdiner! xx -
21 November 2006 - 13:38
Carla:
Hé Hilde, wat vliegt de tijd toch voorbij, het zit er alweer bijna op! Tot gauw, we spreken snel wat af!
Carla -
21 November 2006 - 14:55
Annebeth:
Hoi Hilde!
wow wat een verhalen! Aandoenlijk het verhaal over dat jongetje..
zie je snel weer!
Groetjes,
Annebeth -
21 November 2006 - 15:36
Christina Vermeulen:
Tja... de meeste mensen komen niet helemaal meer af van de afrikaanse tik, maar dat is niet erg.
Ben wel blij, dat je dat gevaarlijke land gaat verlaten, want die verhalen met die gewapende rebellen, vind ik niet echt erg gezellig.
Geniet maar lekker met Dirk in Mali en hier gaat alles zo zijn gangetje, ik dacht niet echt erg spannende dingen.
groet,christina -
21 November 2006 - 18:46
Alie:
hoi Hilde
je kunt wel een boek schrijven , elke keer weer geweldig van je te lezen; een hele goede tijd in Mali met Dirk; we vweachten je weer in 2007; leuk en fijn dat je weer terug komt
groeten Alie -
21 November 2006 - 19:31
Tamar:
Wat een belevenissen! Hoop dat de overgang naar het Nederlandse leven niet al te zwaar valt. Erg leuk om je straks weer "live" te spreken! Ga lekker genieten met Dirk, dat heb je wel verdiend! Tot gauw (misschien het kerstdiner?)
Liefs Tamar -
21 November 2006 - 20:22
Papa:
Hoi Hil,
Een heel goede vakantie gewenst met Dirk en behouden thuisreis.
Papa -
22 November 2006 - 11:18
Jeannette:
Hoi Hilde,
Bedankt voor al de beschrijvingen in je tijd in Ivoorkust! Erg leuk om de grote lijn te volgen. Ik wens je samen met Dirk een goede vakantie in Mali. Je gaat toch wel naar Djenné?! Advies: lees (en bezoek): het Zandkasteel van Ton van der Lee!
En zit het verre Timboektoe er nog in (al heeft de naam een magischere klank dan de werkelijkheid is). Helaas kan ik niet bij het familie-etentje zijn; er volgt vast wel 's een herkansing om elkaar te zien.
Groetjes,
Jeannette -
22 November 2006 - 13:25
Annèt:
Hi Hilde,
Net terug van 2 weken Paramaribo zie ik dat jouw tijd in Afrika er al weer opzit. Het cliché dat de tijd vliegt kun je alleen maar beamen. Geweldige ervaring in zo'n totaal andere wereld. Het zal straks weer wennen worden met SE's, IUD-lijnen en van alls altijd voorhanden. Over het knijpen in de borst.........dat doe ik in Suriname ook om moeders te overtuigen. Trouwens, hier moet je
moeders ook heel vaak overtuigen.
Bedankt voor je verslagen en nog een fijne (warme) tijd daar.
groet, Annèt v. L -
22 November 2006 - 19:57
Annemarie:
Hi Hilde, hier eindelijk weer eens een berichtje van mij. Sorry dat het zo lang geduurd heeft en nu kom je alweer bijna thuis! Wat is het toch snel gegaan. Ik geniet van jouw belevenissen. Geweldig wat je voor dat 6 jarige jongetje hebt kunnen doen. Top! Ik zou graag bij het afscheidsfeest aanwezig willen zijn, al is het maar om jouw in jurk te zien.Kun je 'm meenemen als souvenier? Wij zijn inmiddels de trotse ouders van een dochter, Jet genaamd. (waarschijnlijk had je dit al via Dirk vernomen). Ze wil heel graag een keer met je kennismaken. Heel veel plezier en romantiek samen met Dirk in Mali en hopelijk tot gauw! Liefs en knuffel van Jet en Jeroen -
23 November 2006 - 11:42
Tante Maria:
Wij hier hebben er natuurlijk geen weet van hoe het daar toegaat. Jij licht een klein tipje van de sluier op. Word jouw post ook gecontroleerd? Heb je een dagboekje bijgehouden? Je zou geweldige artikelen kunnen schrijven voor een dag- of damesblad zodat eenieder kan vernemen hoe het daarop dit moment is.
Wat zal oma blij zijn dat je weer terug komt. Ik wens je een fijne vakantie toe met Dirk. Verwen hem maar! Groeten, kus, Maria.
-
23 November 2006 - 12:06
Margriet Kraaij:
het was weer heerlijk je verhaal te lezen wat leuk dat je onze kant weer op komt ben benieuwd naar je verhalen
en inderdaad een workshop afrikaans dansen zou erg leuk zijn ik geef me alvast op.
kijk er naar uit je weer tezien,
veel plezier in mali.
groet margriet kraaij -
23 November 2006 - 15:40
Liesbeth E.:
Ha Hilde,
Ik geniet van je verhalen.Wat een rijke ervaring doe je daar op.
Volgens mij hebben we bij ons op verloskunde veel aan jou ervaring.Ik kijk uit naar jou en je verhalen. Tot gauw ziens in het Meander.
Groetejes Liesbeth.
-
24 November 2006 - 12:31
Jody:
Hai Hilde,
Gelukkig weer een bericht van je. Ik miste het al een tijdje... Dirk uitgenodigd voor een 'demand explication'. Hij had het echter zo druk dat ik naar hem toe moest in het bos. Ik kreeg precies 3 minuten, terwijl mijn zusje vervolgens anderhalf uur kreeg. Maar goed, ik heb explication gekregen en daar ging het natuurlijk om. Artsen in opleiding zijn in Nederland allemaal overspannen hoorde ik op de radio. Dirk gelukkig maar voor 20%. Hij zag er goed uit en was vrolijk. En hij heeft ook erg veel zin om jou weer te zien in Malie. Fijne vakantie en we spreken elkaar snel daarna op het feest van oma. Met mij gaat het goed. Ik zit nu op coaching in plaats van op fysiotherapie.
Veel liefs Jody -
27 November 2006 - 16:09
Monica:
Hee Hilde!
Geniet ze van je afscheidsfeestje en van de vakantie in Malie met Dirk! Daarna zie ik je snel weer! Ben benieuwd of je dan binnenkort in mijn loopgoepje komen gaat, hoop van wel, da zou gezellig zijn! ;-)
En over die heupen... salsa-en met Dirk, iets voor jullie? (J en ik hebben nu 5 lessen gehad)
Doeiii
Monica -
03 December 2006 - 16:50
Michal Weijel:
een fijne vakantie samen met Dirk en welkom thuis.
Michal cs -
05 December 2006 - 10:40
Souad:
hoi Hilde,
Ben heel benieuwd hoe een heupwiegende hilde er uit ziet.... ha ha.Veel plezier nog met Dirk in Mali en goede veilige terugreis.
groetjes, souad -
06 December 2006 - 21:21
Gilda:
Lieve Hilde,laat ik je nu even verklappen dat ik zodra ik je de eerste keer in het mmc zie ik als een kind zo blij naar je toe zal rennen!!!Want het is nu wel tijd dat je terug komt....Ik mis je!!!Dus maak je borst maar nat en je heupen los!!!Heerlijk verhaal weer.Echt super dat je het kleine mannetje in de schoolbank hebt gekregen.Wat zijn wij dan toch rijk he.Afscheid nemen zal wel moeilijk zijn.Je laat toch weer veel achter.Ga nog maar lekker met Dirk de laatste weken genieten.Tot gauw.Knuffel, GILDA -
20 Maart 2007 - 13:48
Ad Van Leeuwen:
Beste Hilde,
Eind febr.2007 heb ik een planten kwekerij in abidjan bezocht.!? Ik ben voornemens hier een aandeel in te nemen. Ik heb sterke drang om dit land vooruit te helpen en ik denk dat de beste manier is om op een eerlijke manier deze mensen aan werk te helpen.
Heb jij hierover nog een idee.?? Kamerplanten is 1 ding , met nog veel hobbels te nemen, maar er moeten toch ook nog andere manieren zijn.!!??
Graag jou reactie.
Vr groet
AD van Leeuwen
-
13 April 2007 - 10:29
Hilde:
Beste Ad,
Kan niet reageren want heb je mailadres niet.
groet, Hilde
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
